ویژه جاده‌هاي هوشمند، خط پايان حوادث رانندگي

[gholamreza-alipoor 458]

به گزارش لینک ها تنها برای اعضای سایت قابل نمایش است. ، اگر بخواهيم پيشرفت علوم رايانه و الكترونيك را با توسعه جاده‌سازي در جهان و در مرحله بعد با كشور خودمان مقايسه كنيم، به نظر مي‌رسد شرايط بسيار وخيم‌تر خواهد بود. براي ما ايرانيان جاده در بهترين حالت سطحي صاف از زمين است كه خودرو‌ها مي‌توانند روي آن حركت كنند، مجهز به دوربين‌هاي مدار بسته باشد تا رانندگان متخلف را پيدا مي‌كند و پست‌هاي بلند نورافكن دارد كه در شب به رانندگان كمك مي‌كند بهتر مسير خود را مشخص كنند. ولي شايد بتوان از جاده توقع بيشتري داشت.

 

 

 

اين تصوير در جهان، يا حداقل كشورهاي پيشرفته، در حال تغيير است. جاده‌ها در حال پيشرفته‌تر شدن هستند. آنها دارند هوشمند مي‌شوند. مصرف انرژي در آنها در حال بهينه‌تر شدن است و حتي در كشورهايي اقدام‌هايي براي ايجاد جاده‌هايي صورت گرفته كه مي‌توانند انرژي مورد نياز خود را توسط مكانيزم‌هايي تامين كنند يا حتي به ساختمان‌هاي اطراف هم انرژي رساني كنند.

 

البته اين طرح‌ها با وجود اينكه بسيار اميدوار‌كننده به نظر مي‌رسند هنوز راه زيادي تا عملياتي شدن و گستردگي در پيش دارند. مشكل اينجاست كه هزينه ساخت اين نوع جاده‌ها واقعا سرسام آور است و هر دولت و كشوري توان مالي لازم و درك كافي براي احداث آنها را ندارد.

 

اما بايد پذيرفت كه پيشرفت تكنولوژي با وجود گسترش اينترنت و شبكه‌هاي هوش مصنوعي غير قابل اجتناب است و مي‌توان گفت كار به جايي رسيده كه كشورهاي صاحب چنين فناوري‌هايي براي آسايش و راحتي خود هم كه شده درصددند تا اين فناوري‌ها را در تمام جهان گسترش دهند.

 

امروزه صحبت از خودرو‌هايي است كه خودشان را هدايت مي‌كنند و به راننده اجازه مي‌دهند كه به جاي اينكه هر روز مدتي از عمرش را به رانندگي بگذراند با خيال راحت در خودرو بنشيند و تنها با اعلام مقصد به خودرو پس از طي مسافت مشخص خود را در مقصد مورد نظر ببيند.

 

شايد 20 يا 15 سال پيش صحبت كردن از اين پيشرفت‌ها آرزويي دور از دسترس بود اما امروز يعني اوايل سال 2017 شركت‌هاي خودروسازي بزرگ جهان دست به توليد خودروهاي برقي با آلايندگي صفر و سازوكار‌هاي خودران كرده‌اند.

 

تا چند سال آينده قطعا توسعه اين خودرو‌ها گسترش بسياري خواهد يافت و صرف وقت در هنگام رانندگي به مساله‌يي دمده تبديل خواهد شد. كابين داخل خودروها از حالت فعلي درخواهد آمد و تبديل به محلي براي انجام امور مختلف روزمره سرنشينان خواهد شد. كسي كه در خودرو هست ديگر اصلا به جاده نگاه هم نخواهد كرد كه بداند چه خبر است چون احتمالا وقتش را نخواهد داشت و مشغول انجام امور خود خواهد بود. البته ذكر اين نكته هم لازم است كه اين توصيف از مسيرهاييست كه به‌طور روزمره فرد مجبور است آن را طي كند و هيچ علاقه‌يي به دين اطراف خود ندارد.

 

به هر حال چاره‌يي نداريم جز اينكه بپذيريم كه در چه مسيري حركت مي‌كنيم. آينده اين است: خودروهاي بدون آلايندگي، احتمالا برقي يا هيدروژني و از همه مهم‌تر خودران. تعداد اين خودروها روز به روز در حال افزايش است و قطعا همه گير خواهد شد.

 

تنها در سال 2010 يك ميليون و 250 هزار نفر در حوادث رانندگي در جهان جان خود را از دست دادند، ايران به عنوان يك كشور در حال توسعه جايگاه چشم‌گيري از نظر ايمني جاده و آمار تصادفات جاده‌يي در جهان ندارد. اين كشور به ازاي هر 100 هزار نفر راننده، 92.7 قرباني حوادث رانندگي در سال 2013 داده است. شايد ايجاد جاده‌هاي هوشمند راهي باشد كه بتوان اين تعداد را به‌شدت كاهش داد يا حتي با صفر رساند.

 

در سال 2013، كشور ما با ثبت آمار 92.7 قرباني از هر 100 هزار راننده بسيار بهتر از كشورهايي مانند گينه با 9462 كشته در هر 100 هزار راننده وسايط نقليه در همان سال عمل كرده است. با اين حال نمي‌توان عملكرد آن را با كشورهايي مانند سويس، فنلاند اسپانيا و بريتانيا مقايسه كرد كه تنها 4 يا 5 نفر كشته از هر 100 هزار راننده در سال 2013 را تجربه كردند.

 

اين يعني هنوز جاي كار بسيار زياد است. هنوز بايد به فكر راه‌هاي مختلف براي كنترل هر چه بهتر و بهينه‌تر عبور و مرور در جاده‌هاي‌مان باشيم. البته يكي از كارهايي هم كه مي‌تواند در اين زمينه انجام داد اين است كه ببينيم كشورهاي موفق در اين زمينه چه مي‌كنند: بله درست است، آنها فكر مي‌كنند؛ يا اجازه مي‌دهند جاده‌هاي‌شان فكر كنند.

 

جاده‌هايي براي مديريت خودروها

 

جاده‌ها را مي‌توان طوري طراحي كرد كه هر خودرو با ورود به آن به يك سيستم مركزي مديريت ترافيك متصل شود تا تنها بر اساس قواعد ايمني آن جاده خاص حركت كند. اين كار چندين حسن خواهد داشت.

 

اول اينكه هر خودرو با ورود به جاده در حقيقت وارد مسيري از پيش تعيين شده خواهد شد و ديگر اجازه نخواهد داشت تا حركت خارج از آنچه در آن جاده و با توجه به شرايط خودروهاي ديگر انجام دهد. يعني چه؟ يعني ديگر تصادف بي‌تصادف! يعني اينكه اگر شما در چنين جاده‌يي باشيد اين جاده است كه به خودروي شما اجازه نمي‌دهد فاصله خود را با خودروي روبرو از حد مجاز كمتر كند، اگر خودرويي در جاده به هر دليل متوقف شود از ابتداي جاده حركت خودروهاي ديگر را طوري تنظيم خواهد كرد كه توقف يك خودرو جلوگيري از عبور ديگران را به حداقل برساند و در نهايت رفت و آمد تسهيل شود.

 

دومين حسني كه سيستم‌هاي سراسري كنترل ترافيك در جاده‌ها خواهند داشت اين است كه همه‌چيز به صورت اتوماتيك انجام خواهد شد و سرنشينان مي‌توانند به‌طور دقيق بدانند كه در فلان زمان عبور از فلان جاده دقيقا چقدر زمان بر خواهد بود.

 

در نهايت هم راننده خودرو‌هايي كه در اين جاده‌ها حركت كنند خواهند توانست در نبود خودروهاي ديگر به هر سرعتي كه مي‌خواهند حركت كنند و نگران از دست رفتن لذت رانندگي نباشند. مثلا سيستم وقتي بداند كه يك خودرو مثلا در فاصله 10 كيلومتري يك پيچ خطرناك است و هيچ خودرواي هم در نزديكي آن نيست، به آن اجازه خواهد داد تا فاصله مثلا يك كيلومتري آن پيچ به سرعت خود ادامه دهد و وقتي به آن نزديك شد به‌طور خودكار سرعت خود را كاهش دهد و به حد ايمن متناسب با آن پيچ برساند.

 

از ديگر مزاياي اين طرح آن است كه مانند بسياري از طرح‌هاي ديگر هزينه نصب عجيب و غريبي را نياز نخواهد داشت. چرا؟ به اين دليل كه استفاده از سيستم مكان يابي جهاني در خودروهاي فعلي مساله‌يي بسيار عادي است به‌طوري كه خودرو‌ها با دقت تنها چند سانتي‌متر در تمام نقاط جهان قابل مكان يابي هستند. اين سيستم مي‌تواند از همين قابليت براي كنترل خودروهاي هوشمند آينده بهره ببرد. البته همين الان هم جاده‌هايي به صورت آزمايشي ساخته شده‌اند كه با تشخيص خودرو‌ها نسبت به هم به رانندگان در مورد رعايت فاصله خود هشدار‌هاي لازم را مي‌دهند. جداي از اين، حسگرهايي ساخته شده كه در مسير جاده كار گذاشته مي‌شود كه موقعيت همه ماشين‌هاي در حال حركت در آن قابل تشخيص است.

 

در واقع صحبت از آن است كه سيستم كنترل راهبري خودروها در هر جاده مخصوص شرايط آن جاده تعبيه مي‌شود و هر خودرو با ورود به آن به صورت خودكار وارد آن مي‌شود و از قوانين و شرايط آن پيروي مي‌كند.

 

اين سيستم راهبري و مديريت ترافيك مي‌تواند در كنار خودروهاي خودران مكملي كامل براي جلوگيري از بروز حوادث جاده‌يي در عين حفظ لذت رانندگي براي سرنشينان باشد.

 

منبع : تعادل